Αυτή η ανάρτηση δεν έχει σχέση με το σύνηθες περιεχόμενο της pastryκιάς, τα γλυκά. Τουλάχιστον όχι σε πρώτο γκεστάλτ, που λέει και ο Κοσταντάν ντε Παρί. Εν μέρει θα επεξηγήσει την πολύμηνη απουσία μου, που σχετίζεται με τη μη κατανάλωση γλυκών ή, τουλάχιστον, όχι των «κλασσικών» γλυκών που έφτιαχνα μέχρι τώρα.
-Τι να φέρω;
-Καρύδια και οπωσδήποτε να φτιάξεις ένα εορταστικό manicure, θα φαίνονται τα χέρια σου.
Στις 6μμ της Κυριακής, η Νάνσυ κατέφθασε με τα εορταστικά, γεμάτα glitter νύχια της και το φανταστικότερο Christmas Sweater (δείτε φώτο παρακάτω, με έπιασε νευρικό γέλιο μόλις το είδα και, φυσικά, νοερά τραγουδούσα Drake, καθώς ανέκαθεν ήμουν έτοιμη για κάτι πιο pop). Aκούσαμε όλες τις χριστουγεννιάτικες διασκευές του Michael Bublé και 3 ώρες μετά τα μελομακάρονά μας ήταν έτοιμα.
Ηο Ηο Ηο!
Του Αγίου Δημητρίου χθες, βοήθειά μας, και ένεκα εορτής σκεφτόμουν τι να φτιάξω για να κερνάω τον κόσμο. Κάτι μικρό, εύκολο στη μεταφορά, να μη θέλει σερβίτσιο. Άνοιξα το ντουλάπι, και με τη γνωστή μέθοδο “φτιάχνω γλυκό με ό,τι υπάρχει διαθέσιμο” τα τρουφάκια ήταν μονόδρομος. Έχω ξαναφτιάξει στο παρελθόν, αλλά συνήθως ήταν είτε χίπικες παραλλαγές είτε νηστίσιμα, οπότε δεν ήξερα ποια θα είναι η βάση τους αυτή τη φορά. Για άλλη μια φορά, τα μπισκότα Digestive έδωσαν τη λύση.
Et voilà!
