Category: Uncategorized

Να χορταίνει το μάτι!

Όταν ήμουν μικρή ή, καλύτερα, όταν έμενα ακόμα με τους γονείς μου, τρώγαμε πολύ. Και πολύ και καλά. Η μαμά μου μαγείρευε κάθε μέρα, συχνά 2 φαγητά για να έχουμε ποικιλία (Kακομαθημένα; Ενδεχομένως.)

Δεν ξέρω αν ήταν κάποιο κατάλοιπο από τα όχι και τόσο εύρωστα παιδικά χρόνια των δικών μου (η γιαγιά μου είχε σίγουρα κατοχικό σύνδρομο και σε μπούκωνε, ήθελες δεν ήθελες, χυμό-λουκούμι-ψωμί-βυσσινάδα – ό,τι είχε φτιάξει μόλις), αλλά είχαμε πάντα γεμάτα πιάτα φαγητού. Και όταν λέω γεμάτα, εννοώ τα μακαρόνια-βουνό στο πιάτο ή 18 ντολμαδάκια στη μερίδα ή ένα μπωλ σε μέγεθος γυάλας για χρυσόψαρο φακές με ψωμί με τόνο και φέτα από δίπλα.

Και κάπως έτσι, έμαθα να τρώω για να χορτάσει το μάτι μου.

Αν το πιάτο δεν ήταν ασφυκτικά γεμάτο, προκαταβολικά σκεφτόμουν ότι δεν θα χορτάσω. Πήγαινα στα σπίτια των φιλενάδων μου να παίξουμε τα ΣΚ και, όταν οι μαμάδες τους μας έβαζαν να φάμε, κοιτούσα με απορία τη μερίδα που μου βάλανε, σκεπτόμενη «γιατί τρώνε τόσο λίγο / καλά, θα χορτάσουν με 3 λαχανοντολμάδες / μήπως με είδαν μπαμπάτσικο και επίτηδες μου έβαλαν τόσο λίγο» και άλλα τέτοια.

Αυτό το συνήθειο ήρθε μαζί μου και όταν έμεινα για πρώτη φορά μόνη μου. Γιατί να φάω 1 τοστάκι για βραδινό, αφού μπορώ να φάω 2, για να χορτάσω; Ντροπή να παραγγείλω 1 πιτόγυρο, κι ας μην πεινάω πολύ, φυσικά όλοι ξέρουν ότι παίρνεις 2 και έξτρα μερίδα πατάτες. Η μερίδα μακαρόνια είναι 2 πιάτα, δεν χορταίνεις με τίποτα λιγότερο.

Έφτανα συχνά σε τέτοιο σημείο κορεσμού που ένιωθα να σκάω, αλλά δεν άφηνα τίποτα να πάει χαμένο; Τις περισσότερες φορές.

Μεγαλώνοντας, όσο άρχισα να βγαίνω πιο συχνά για φαγητό ως έξοδο/διασκέδαση, απορούσα με τις fine dining μερίδες. Ποιος άνθρωπος χορταίνει με μερίδα κρέας σε μέγεθος κύβου Κνορ και 2 πιτσιλιές πουρέ από δίπλα; Κανείς, εγώ θα σας πω.

Όταν χρειάστηκε να ακολουθήσω συστηματική διατροφή με ειδικό, για να χάσω αρκετά παραπανίσια κιλά, κάθε φορά που ετοίμαζα τα ταπεράκια μου για το γραφείο, με έπιανε πηχτή θλίψη με τις ποσότητες που μετρούσα και έβαζα στο πιάτο. Τι εννοεί «1 κούπα μακαρόνια»; Τόσα τρώω από την κατσαρόλα, για να δω εάν έβρασαν.

Συγγνώμη, αλλά με αυτά δεν χορταίνει το μάτι!

Σιγά σιγά, όσο περνούσε ο καιρός με τη μετρημένη διατροφή, αλλά και όσο πλήθαιναν οι έξοδοι σε εστιατόρια με μερίδες για Playmobil, κάτι άρχισε να αλλάζει στην αντίληψή μου.

Το μάτι μου άρχισε να χορταίνει, όχι επειδή η μερίδα ήταν λουκούλεια, αλλά επειδή το πιάτο είχε χρώματα, υφές, εντάσεις, αναπάντεχους συνδυασμούς.

Άρχισα να φτιάχνω ταπεράκια με στήσιμο πιάτου, ώστε μόλις το ανοίγω στο γραφείο, να χαίρομαι και να χορταίνω πρωτίστως οπτικά. Με τον καιρό, συνηθίζει και το στομάχι τις νέες μερίδες (θλίβομαι που το παραδέχομαι, αλλά πλέον μου είναι αδύνατον να φάω 1 ολόκληρη πίτσα. Στα 4 κομμάτια σταματώ και δίνω τα ρέστα μου.)

Πού θέλω να καταλήξω όμως; Πουθενά συγκεκριμένα, αφορμή για αυτή τη σκέψη και το κείμενο ήταν μια πρόσφατη έξοδος για φαγητό σε κάποιο νέο, φασέικο εστιατόριο, με μερίδες σε μέγεθος Lego. Πρώτη σκέψη μόλις ήρθαν τα πιάτα; «Πού είναι το υπόλοιπο;»

Και όμως, αφού χόρτασε το μάτι με το πόσο όμορφη και πόσο σωστά τοποθετημένη ήταν η κάθε μπουκιά στο πιάτο, εν τέλει, χόρτασε και το στομάχι μου.

Στη φώτο σβήνω τα κεράκια των 2ων γενεθλίων μου.
Εύχομαι να βρείτε κάποιον να σας κοιτάζει, όπως εγώ την τούρτα.
Και να χορταίνει το μάτι του <3

Ομελέτα μπανάνας στο φούρνο

Λένε πώς άμα περνάς καλά, ο καιρός περνάει πιο γρήγορα και κάπως έτσι πέρασε 1 1/2 μήνας από το τελευταίο μου post, χωρίς να το πολυκαταλάβω. Ο Μάιος είναι ο ωραιότερος μήνας του χρόνου, καθώς προσφέρει τα ωραιότερα φρούτα και λαχανικά σε αφθονία (με τις φράουλες να πρωταγωνιστούν στην καρδιά και το ψυγείο μου – σύντομα και σε μια νέα συνταγή).

Χθες, Κυριακή 17 Μαϊου ήταν η World Baking Day (Παγκόσμια Ημέρα Κέηκ, σε ελεύθερη απόδοση) και στα HQ της Pastrykia το μίξερ πήρε και πάλι μπρος. Αν και υπήρχαν φράουλες, προτίμησα να φτιάξω κάτι με μπανάνες (κυρίως γιατί είχαν παραωριμάσει και θα τις πετούσα). Ψάχνοντας συνταγές, βρήκα μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση σε μπανανοκέηκ, που μοιάζει περισσότερο με ομελέτα μπανάνας στο φούρνο.

Ομελέτα με μπανάνες στο φούρνο

 

(more…)

Pancakes

Μετά από 1 βδομάδα μουντού ουρανού απόχρωσης λονδινί, σήμερα ξύπνησα με λιακάδα και με όρεξη να φτιάξω ένα γρήγορο πρωινό, για να πάρω δύναμη (και θερμίδες) και να φωτοσυνθέσω σε βόλτες στο κέντρο.

Είχα αλεύρι, αυγά, βούτυρο, πολλές μαρμελάδες, φρέσκα λεμόνια από τον κήπο και ολοκαίνουργιο manicure για να σας δείξω. PANCAKES λοιπόν, τι άλλο;

Pancakes

ΥΛΙΚΑ

1 cup αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουτ. γλ. baking powder

1/2 κουτ. γλ. μαγειρική σόδα

2 κουτ. σούπας βούτυρο (το λιώνετε στο μπρίκι)

1/2 κουτ. γλ. αλάτι

ξύσμα από 1 λεμόνι

3/4 cup γάλα (χρησιμοποίησα γάλας σόγιας)

2 κουτ. σούπας λευκό ξύδι

1 αυγό

3 κουτ. σούπας λευκή ζάχαρη

 

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε ένα μικρό μπωλ αναμειγνύετε το ξύδι με το γάλα και το αφήνετε για 5 λεπτά να δέσει. Σε ένα μεσαίο μπωλ ανακατεύετε όλα τα στερεά (αλεύρι, ζάχαρη, αλάτι, baking powder, σόδα και ξύσμα). Στο μπωλ με το ξύδι και το γάλα, ρίχνετε το αυγό και το λιωμένο βούτυρο και χτυπάτε με το σύρμα, μέχρι να γίνει ενιαίο μείγμα. Το ρίχνετε στο μπωλ με το αλεύρι και χτυπάτε καλά με το σύρμα, εως ότου γίνει ένας ωραίος χυλός. Αλείφετε το μικρό τηγανάκι για τα pancakes (μπορείτε και σε μεγαλύτερο, αλλά θα γίνουν πολύ λεπτά, σαν κρέπες – το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά δεν θα είναι αφράτα και μπαμπάτσικα, ως οφείλουν). Ρίχνετε το μείγμα ανά δόσεις (κάθε δόση είναι 1 φλυτζανάκι ελληνικού καφέ ή μια μεγάλη κουτάλα) και το γυρνάτε όταν δείτε να κάνει φουσκάλες στην πάνω επιφάνεια. Δεν θέλει πολύ τηγάνισμα, αρπάζει εύκολα, οπότε να έχετε το νου σας και να το γυρνάτε μόλις ξεκολλάει από τον πάτω με την σπάτουλα.

Μπορούν να φαγωθούν μόνα τους, με μέλι, ζάχαρη άχνη, κανέλα, μαρμελάδα, φουντουκόπαστα, ακόμα και με αλμυρά (όποιος σκέφτηκε τηγανιτό bacon, να σηκώσει το χέρι του).

Οι παραπάνω αναλογίες βγάζουν 10 pancakes (+1 δοκιμαστικό που έφαγα για το καλό της ανθρωπότητας).

 

Καλή, ηλιόλουστη Κυριακή!

xxx

 

[Η πρωτότυπη συνταγή είναι από εδώ]