*δηλαδή γευστικά σαν μελομακάρονα, αλλά με γέμιση χουρμά
“Το ξεκίνημα της φετινής άνοιξης στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει η χώρα μας, σηματοδοτεί η εαρινή ισημερία που θα υπάρξει το απόγευμα της Κυριακής 20 Μαρτίου, στις 17:33 ώρα Ελλάδας.”. Αυτό διάβαζα στις ειδήσεις και τελικά ξύπνησα στη Νάρνια, με κρύο, ψιλό χιόνι και βροχούλα. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΘΕΛΑΜΕ;
Αφού λοιπόν ο καιρός κάνει Χριστούγεννα, τι πιο ταιριαστό να κάνω ένα γλυκάκι, μια μπουκίτσα, ένα συνοδευτικό για τον απογευματινό καφέ, εκεί που ξυπνάς από τη μεσημεριανή σου σιέστα και έχεις χάσει την αίσθηση του χωροχρόνου, ωστόσο η επιθυμία για κάτι γλυκό είναι εκεί, πανταχού παρούσα.
Σας παρουσιάζω τα… χουρμομακάρονα! (το όνομα σκέφτηκε το αγόρι μου, όταν του ζήτησα να επιλέξει ανάμεσα σε χουρμαδομακάρονα και χουρμοκάρονα. Δεν του άρεσε κανένα και σκέφτηκε τη δική του εκδοχή). Τι είναι όμως; Είναι ένα μπαλάκι σε μέγεθος κεφτέ (όλοι ξέρουν ότι αυτό είναι το ιδανικό μέγεθος μπουκιάς), όχι πολύ γλυκό να σε λιγώνει, με πορτοκάλι και μπαχαρικά (εξού και η επίκληση στο μελομακάρονο), γέμιση από πάστα χουρμά με βρώμη και λιναρόσπορο και επικάλυψη σοκολάτας (γιατί γλυκό χωρίς σοκολάτα, δεν είναι γλυκό – είπε κάποτε κάποιος σοφός -> εγώ δηλαδή <-). Το λες και energy ball, το λες και ό,τι του φανεί του λολοστεφανή.
Καλή χρονιά, φίλες και φίλοι αυτού του γαστριμαργικού διαδικτυακού πολυχώρου! Για την πρώτη συνταγή του 2022, επέλεξα μια αλμυρή πίτα που φτιάχνει ο αδερφός μου στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κάθε χρόνο. Θα αναρωτηθείτε και εύλογα “καλά ρε Παστρυκιά, αφού είναι για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τι μας την ανεβάζεις τώρα και όχι κατά τα μέσα Δεκεμβρίου, να προετοιμαστούμε αναλόγως και να τη φτιάξουμε εγκαίρως;” Αφενός δεν είναι αμιγώς χριστουγεννιάτικη, απλά είναι μέρος του οικογενειακού μας εορταστικού μενού, αφεταίρου συνέβησαν διάφορες αλλαγές στη ζωή μου τον μήνα Δεκέμβριο που δεν μου άφησαν χρόνο, μα κυρίως δεν ήθελα να με πιέσω για κάτι – έχουμε πιεστεί τόσο πολύ 2 χρόνια τώρα, το φαγητό ας είναι η δημιουργική μας διέξοδος αποσυμπίεσης, non?
Καθίστε τώρα αναπαυτικά, να σας πω μια ιστορία. Πίσω στο μακρινό 2012 (ΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ, ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?!?1?), ο αδερφός μου ήταν φοιτητής στο Brighton (υπέροχη πόλη, αν δεν έχετε πάει, να πάτε!) και αποφάσισε μια μέρα να γίνει χορτοφάγος. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η πόλη που έμενε, μιας και το Brighton είναι ο παράδεισος του vegan, ωστόσο ο Ηλίας το ανακοίνωσε έτσι, ελαφρά τη καρδία, σε μια οικογένεια μισή Κρητικιά, μισή Πελοποννήσια. Όπως καταλαβαίνετε, έπεσαν τηλέφωνα από γονείς, τα έμαθες για τον αδερφό σου/τι έχει το παιδί/να του μιλήσουμε/τι του συνέβη και άλλα τέτοια μελοδραματικά μιας μέσης ελληνικής οικογένειας που τρώει κρέας πάρα πολύ συχνά.
Αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, άρχισε η οικογενειακή καζούρα για τα φαγητά που έτρωγε (κιμάς σόγιας = σκυλοτροφή, το κεχρί είναι για τα κοτσύφια στο μπαλκόνι, χαρούπι τάιζε η γιαγιά τις κότες και άλλα τέτοια χαζά). Και λέω χαζά, γιατί το 2017 ακολούθησα κι εγώ το παράδειγμά του, οπότε ό,τι κορόιδευα μέχρι τότε, τώρα όχι μόνο το τρώω, αλλά και το απολαμβάνω.
Η μετάβαση από την κρεατοφαγία σε χορτοφαγική διατροφή δεν είναι πάντα εύκολη, κυρίως γιατί νομίζεις ότι αν κόψεις το κρέας, δεν θα έχεις να φας τίποτα. Δεν θα φλυαρήσω λέγοντας ότι η ελληνική κουζίνα και η μεσογειακή διατροφή είναι η χαρά της χορτοφαγίας με την πληθώρα επιλογών σε όσπρια, λαδερά, υπέροχα φρούτα και λαχανικά που έχουμε όλο τον χρόνο – αυτό είναι γνωστό. Αυτό που με δυσκόλεψε κι εμένα στην αρχή, ήταν η δύναμη της συνήθειας. Πώς δηλαδή από εκεί που έκανα ένα ψητό τσακ μπαμ, ξαφνικά έπρεπε να σκεφτώ τι θα μαγειρέψω. Επιπλέον, έρχεσαι σε επαφή με νέα υλικά, νέες γεύσεις και συνδυασμούς που πραγματικά είναι πεντανόστιμα. Κάπως έτσι, ο αδερφός μου μας παρουσίασε μια δική του βερσιόν πίτας με μανιτάρια και κάστανα, που γευστικά ήταν μια έκπληξη στον ουρανίσκο όλων μας κι έκτοτε μπήκε και αυτή στο μενού του παραδοσιακού χριστουγεννιάτικου τραπεζίου μας (όπου 13 στους 15 είναι hardcore κρεατοφάγοι), κάθε χρόνο.
Αν φτάσατε μέχρι εδώ, μπράβο σας και θα σας ανταμείψω με τη συνταγή ευθύς αμέσως!
Υλικά
Φύλλο σφολιάτας ή κουρού (προτιμήστε σφολιάτα, απορροφάει καλύτερα τα υγρά της γέμισης)
500 γρ. μανιτάρια πλευρώτους
100 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια porcini
2 ξερά κρεμμύδια
200 γρ. κάστανα στον ατμό/βρασμένα
2 σκελίδες σκόρδο ή 2 κ.σ. σκόρδο σε σκόνη
ελαιόλαδο
μπαλσάμικο ξύδι
2 κ.σ. καπνιστή πάπρικα
αλάτι/πιπέρι
4 κ.σ. liquid smoke – προαιρετικό, αλλά απογειώνει τη γεύση! (θα το βρείτε σε delicatessen και στα μπαχαράδικα της Ευριπίδου)
* Αυτές είναι οι αναλογίες μπαχαρικών που ταιριάζουν στη δική μου γεύση, μπορείτε να τις προσαρμόσετε στη δική σας, δοκιμάστε το μείγμα πριν το μαρινάρετε.
Εκτέλεση
Ιδανικά ετοιμάζουμε τη μαρινάδα από το προηγούμενο βράδυ και τα αφήνουμε να τραβήξουν όλο το άρωμα και τη γεύση για 8 ώρες. Ψιλοκόβουμε τα πλευρώτους, τα κρεμμύδια, το σκόρδο και τα κάστανα σε ένα μεγάλο μπολ. Σε μια κούπα προσθέτουμε λάδι (περίπου μέχρι τη μέση), το άλλο μισό μπαλσάμικο και ρίχνουμε τα μπαχαρικά, το αλατοπίπερο και το liquid smoke. Ρίχνουμε το μείγμα στο μπολ και ανακατεύουμε καλά, ώστε να βραχούν όλα τα μανιτάρια. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε στο ψυγείο να μαριναριστεί όλο το βράδυ.
Το επόμενο πρωί, σωτάρουμε το μείγμα μέχρι να τραβήξει τα υγρά του και να καραμελώσει. Σε ένα μικρό κατσαρολάκι, βράζουμε τα πορτσίνι για 10′ με λίγο νερό. Προσθέτουμε τα πορτσίνι (μαζί με το νερό τους) στο μείγμα που σωτάρουμε, και τα ανακατεύουμε όλα μαζί, μέχρι να καραμελώσουν και να γίνουν κάπως σας στεγνή συκωταριά (ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό μπορούσα να σκεφτώ στην εικόνα που θα πρέπει να προσομοιάζει η γέμιση).
Μόλις τραβήξουν όλα τα υγρά, κατεβάζουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 στον αέρα. Λαδώνουμε ελαφρώς ένα ταψί, βάζουμε το ένα φύλλο σφολιάτας, ρίχνουμε τη γέμιση, καπακώνουμε με το δεύτερο φύλλο και ψήνουμε για περίπου 30-40′ (ή μέχρι να ροδίσει το φύλλο).
Σερβίρετε αφού κρυώσει λίγο, αλλά την επόμενη μέρα είναι ακόμα πιο νόστιμη!
Kinda late to the party, μιας και όλη η γαστρονομική κοινότητα έχει ανεβάσει συνταγές με κολοκύθα, γλυκιές, αλμυρές, βρώσιμες, πόσιμες και οιαδήποτε άλλη μορφή μπορείς να φανταστείς αλλά – εδώ έκανα 2 χρόνια να ανεβάσω συνταγή, θα κολλήσουμε στις 2 βδομάδες; Θέλω υποστήριξη και επιβράβευση για την προσπάθεια συνέπειας στη συντήρηση και ανάπτυξη τούτου εδώ του ταπεινού site (ναι Θέτις, εσένα δείχνω με το δάχτυλο!).
Αγαπώ την κίτρινη κολοκύθα και είμαι από τα πρώτα καταναλωτικά θύματα τους πρώτους pumkin aficionados που σπεύδουν να πάρουν το Pumkin Spice Latte της γνωστής Αμερικάνικης εταιρείας κάθε Οκτώβρη. Σε σχετική ερώτηση, σφυγμομέτρηση κοινού αν θέλετε, στο instagram, το κοινό (μου) ψήφισε ότι προτιμάει αλμυρή συνταγή με κολοκύθα. Έψαξα, ρώτησα, δοκίμασα, έβαλα κι άλλους να δοκιμάσουν (θέλοντας και μη) τα πειράματα και είμαι εδώ να σας δείξω τη νέα μου συνταγή. Ναι, είναι πάλι αλμυρή, γιατί η #pastrykia είναι και #pieστρυκιά και η αγάπη μου για τις πίτες, τάρτες, ζύμες και λοιπά σφολιατοειδή είναι υπεράνω αίσθησης γεύσης.
Πριν πούμε αναλυτικά τι έκανα και πώς, να διευκρινίσω τα εξής:
Ζύμη: μπορείτε είτε να φτιάξετε τη δική σας ζύμη για τάρτα (υπάρχουν πάμπολλες συνταγές, προσωπικά έκανα την απλή ζύμη για τάρτες της Μαριλούς aka Madame Ginger).
Κολοκύθα: αν σας αρέσουν οι προκλήσεις και τα δύσκολα, μπορείτε να πάρετε κολοκύθα και να την καθαρίσετε/τεμαχίσετε μόνοι σας. Αν είστε άνθρωποι που τους αρέσει η ευκολία και η άνεση *κάμερα σε μένα*, θα βρείτε στα σουπερμάρκετ είτε έτοιμη, κομμένη και βρασμένη στον ατμό, είτε απλά κομμένη σε καρεδάκια, για να την ψήσετε όπως θέλετε εσείς.
Σκεύος: Προσωπικά ήθελα να είναι σε ατομική μερίδα, οπότε και χρησιμοποίησα τσέρκια τάρτας που είχα για τα γλυκά. Εναλλακτικά, η κλασσική ταρτιέρα κάνει μια χαρά, αλλά θα χρειαστεί διπλάσια ποσότητα από όσα περιγράφω πιο κάτω.
Υλικά (για 4 μερίδες σε ατομική ταρτιέρα)
Για τη γέμιση
• 400 γρ. κίτρινη κολοκύθα
• 1/2 μελιτζάνα
• 1 ξερό κρεμμύδι
• 2 αυγά
• 1 κ.σ. τυρί κρέμα (έβαλα ρικότα)
• 1 σακουλάκι μοτσαρελίνια
• Μπαχαρικά (αλάτι, πιπέρι, πικάντικη καπνιστή πάπρικα, σκόρδο σε σκόνη)
• 1 κ.σ. μαύρο σουσάμι
• 1 κ.σ. ηλιόσποροι
• 1 κ.σ. κολοκυθόσποροι
Εκτέλεση
Τσιγαρίζουμε ελαφρά το κρεμμύδι με λίγο λάδι, να πάρει χρώμα. Κόβουμε τη μελιτζάνα σε μικρά καρέ και την ψήνουμε στον φούρνο μέχρι να μαλακώσει. Ομοίως, ψήνουμε την κολοκύθα μέχρι να μαλακώσει και να πατιέται με πιρούνι. Αφού μαλακώσει, την αφήνουμε να κρυώσει λίγο και τη λιώνουμε με πιρούνι, με το τσουμπλέκι του πουρέ ή στο multi.
Σε ένα μπωλ, χτυπάμε τα αυγά, προσθέτουμε το τυρί κρέμα και τα μπαχαρικά και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε τον πουρέ κολοκύθας και τα υπόλοιπα λαχανικά, να γίνουν ομοιόμορφα.
Έχουμε λαδώσει ελαφρά το σκεύος που θα χρησιμοποιήσουμε και, ανάλογα με τη ζύμη που έχουμε είτε ψήνουμε πρώτα τη ζύμη μας (αν είναι χειροποίητη) είτε απλώνουμε την έτοιμη απευθείας.
Ρίχνουμε τη γέμιση στην τάρτα, την απλώνουμε ομοιόμορφα και τοποθετούμε διάσπαρτα τα μοτσαρελίνια (τα έκοψα στη μέση). Πασπαλίζουμε με το σουσάμι και τα σποράκια και ψήνουμε για περίπου 20’ σε προθερμασμένο φούρνο στην πάνω και κάτω αντίσταση στους 180 ή στον αέρα.
