Φίλες και φίλοι τούτου εδώ του γευστικού διαδικτυακού πολυχώρου, καλησπέρα!

Μετά από απαίτηση πολλών (γειά σου μαμά, γεια σου μπαμπά, γεια σου κι εσένα αδερφέ μου!), η Pastrykia επέστρεψε με νέα συνταγή μετά από περίπου παραπολλούς μήνες. Αφορμή να ξαναπάρει φωτιά το pastrymixer ήταν 3 μπανάνες, που όταν της αγόρασα ήταν πρασινοκίτρινες και μέσα σε 2 μέρες έγιναν λεοπάρ – εξαιρετικό το λεοπάρ σε ρούχα, όχι στις μπανάνες μου. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά δεν μπορώ να φάω μπανάνα αν έχει έστω και λίγο μαλακώσει, γι’αυτό και πάντα τις διαλέγω οριακά άγουρες. Επειδή δεν πετιέται ποτέ φαγητό σε αυτό το σπίτι και πάντα προσπαθώ να τα εντάσσω όλα σε κάποια συνταγή, κάπως έτσι η ζωή με οδήγησε στο να φτιάξω banana bread του οποίου το κύριο συστατικό είναι – τι άλλο! – οι πολύ ώριμες μπανάνες! Τα ρααααα!

ΥΛΙΚΑ

• 3 ώριμες μπανάνες
• 2 αυγά (σε θερμοκρασία δωματίου)
• 5 κ. σούπας ανάλατο βούτυρο
• 2/3 κούπας ζάχαρη
• 1 κούπα χοντροκομμένη σοκολάτα (προτιμώ την bitter)
• 1 1/2 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κ. γλ. εκχύλισμα βανίλιας
• 1/2 κ. γλ. αλάτι
• 1 κ. γλ. μαγειρική σόδα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς σε πάνω και κάτω αντίσταση. Λιώνουμε τις μπανάνες σε ένα μπο με πιρούνι, μέχρι να γίνουν ένα μείγμα κάπως σαν παιδική κρέμα. Χτυπάμε τη ζάχαρη με το βούτυρο καλά στο μίξερ και αφού ομογενοποιηθούν, προσθέτουμε τα 2 αυγά και συνεχίζουμε το καλό χτύπημα σε μέτρια προς δυνατή ταχύτητα. Σε ένα άλλο μπολ, ανακατεύουμε το αλεύρι, το αλάτι και τη σόδα. Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας στο μίξερ με τα αυγά και τις μπανάνες. Ρίχνουμε σιγά σιγά και το αλεύρι. Στο σημείο αυτό είτε συνεχίζουμε το ανακάτεμα με μια σπάτουλα, είτε σε χαμηλή ταχύτητα, είτε με το αξεσουάρ του μίξερ για ζύμες. Αφού είναι ομοιόμορφο πια το μείγμα, προσθέτουμε τα κομματάκια σοκολάτας και ανακατεύουμε μέχρι να ενωθούν με το μείγμα της ζύμης. Σε μια μακρόστενη φόρμα για κέηκ, βάζουμε χαρτί ψησίματος και ρίχνουμε το μείγμα. Ισιώνουμε με τη σπάτουλα και ρίχνουμε από πάνω μερικά χοντροκομμένα κομμάτια σοκολάτας. Ψήνουμε για 30-40 λεπτά (εξαρτάται από τον φούρνο, ο δικός μου είναι δυνατός και στα 30 ήταν έτοιμο). Για να ξέρουμε πότε έιναι έτοιμο, βυθίζουμε ένα μαχαίρι και αν βγάζοντάς το, δεν κολλάει η ζύμη στη λάμα, έγινε! Το συγκεκριμένο κέηκ δεν πρέπει να στεγνώσει, παραμένει ζουμερό και αφράτο λόγω μπανάνας.

Καλό ΣΚ!
xxx

Η πρωτότυπη συνταγή είναι από εδώ

Μικρή, όταν σχολούσα από το δημοτικό, με πρόσεχε η γιαγιά μου μέχρι να τελειώσουν οι γονείς μου από το γραφείο και να πάμε όλοι μαζί σπίτι. Εκεί, μετά το σχόλασμα και πριν το μεσημεριανό, παίρναμε με τη γιαγιά Ελένη το μεταλλικό καρότσι με τις μπλε (ενίοτε πράσινες) ρόδες και πηγαίναμε στη λαϊκή. Χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, φωνές, χαιρετούρες (η γιαγιά μου ήταν πολύ αγαπητή και στη λαϊκή σταματούσαν όλοι να τη χαιρετίσουν – στα μάτια μου ήταν κάτι σαν λόκαλ σελέμπριτι η γιαγιά, μια ινφλουένσερ της εποχής). Έκτοτε, η λαϊκή έμεινε για μένα μια αγαπημένη συνήθεια, οριακά ιεροτελεστία. Όταν έμεινα μόνη μου, πήγαινα ευλαβικά κάθε Σάββατο στην Καλλιδρομίου να πάρω λουλούδια και όλα τα ζαρζαβατικά της εποχής. Ακόμα και τώρα, μόνο έτσι καταλαβαίνω την εποχικότητα των φρούτων και των λαχανικών. Πλέον η λαϊκή της νέας γειτονιάς είναι κάθε Παρασκευή, οπότε δεν προλαβαίνω να τη συνδυάζω με τη δουλειά, όποτε όμως ξεκλέψω μια ώρα, παίρνω το κόκκινο πουά καρότσι μου (η μεταμοντέρνα ποπ Yayoi Kusama εκδοχή του καροτσιού της γιαγιάς μου) και ανηφορίζω την Αρχιμήδους. Αυτή την Παρασκευή, τα πορτοκάλια ξεχείλιζαν στους πάγκους και πήρα μερικά για χυμό. Φτάνοντας σπίτι, λαχτάρισα να φτιάξω ένα κλασικό μαμαδέ κέηκ πορτοκαλιού, ομάζ στη γιαγιά και τις βόλτες μας στη λαϊκή.

Ψάχνοντας για συνταγές, βρήκα μια παραλλαγή με ολόκληρο το πορτοκάλι (ναι, ολόκληρο), σοκολάτα και λάδι, αντί για βούτυρο.

Τα τάαααααα!

(more…)