Πάλι πέρασαν 2 μήνες χωρίς να το καταλάβω και -ως σωστή ψυχαναγκαστική- ήθελα να κάνω ένα τελευταίο post πριν εκπνεύσει το 2015. Πολλές αλλαγές συνέβησαν όσο καιρό απουσίαζω από εδώ: νέα δουλειά, νέο κινητό (άραγε φαίνεται διαφορά στις φωτογραφίες;), νέο μαλλί. Μου αρέσουν οι αλλαγές, ιδιαίτερα όταν τις επιδιώκω εγώ και δεν έρχονται να με βρουν στην ωραία μου βολή και να με ταράξουν (ψυχαναγκασμός ΚΑΙ οργανωτική εμμονή).
Όλα θα αναλυθούν εν καιρώ, ας εστιάσουμε στο ότι σε λίγες ημέρες η φίλη Άλεξ θα φέρει στον κόσμο την Ε. και ως γνήσια παιδιά της γενιάς του M tv, κάναμε ένα γιορτινό baby shower. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε μια ακόμα αφορμή για κυριακάτικο απογευματινό τραπέζι με πολλά φαγητά, ζεστό κρασί και γλυκά. Και κάπου εδώ βγαίνω. Ως νονά (ΘΑ ΓΙΝΩ ΝΟΝΑ!) της Ε. (ναι, τι πειράζει που δεν έχει γεννηθεί ακόμα και κανονίσαμε κουμπαριά;), ανέλαβα να φτιάξω κάτι μικρό (“να το τρώμε στο χέρι, μη θέλει πιάτα), κόκκινο (“γιορτές είναι, λίγο χρώμα!”) και νόστιμο (αυτό δεν το ζήτησαν, είναι προαπαιτούμενο). Η φίλη Ναταλί έδωσε τη λύση και μου έστειλε μια απίθανη συνταγή για red velvet cupcakes, τα οποία έφτιαξα στην απίθανη φόρμα για mini cupcakes που μου κληροδότησε η Ιάνθη όταν έφυγε στα ξένα για να γίνει pâtissier.
Ta taaaaa!
