Σουφλέ κολοκυθιών

Η μαμά μου, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, δούλευε πολλές ώρες και σπαστό ωράριο. Τι σημαίνει σπαστό ωράριο; Σημαίνει ότι έφευγε το πρωί, γυρνούσε το μεσημέρι να φάμε παρέα μετά το σχολείο και να ξεκουραστεί λίγο, ξανάφευγε το απόγευμα για το φαρμακείο κι επέστρεφε το βράδυ, οριακά για να προλάβει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Στα θετικά, το φαρμακείο είναι πολύ κοντά στο πατρικό μου, οπότε δεν έχανε χρόνο σε μετακινήσεις. Στα αρνητικά, έλειπε ουσιαστικά όλη την ημέρα εκτός σπιτιού. Το εντυπωσιακό είναι ότι μαγείρευε κάθε μέρα, συχνά και δύο φορές γιατί ήμουν ένα κακομαθημένο που ήθελε διαφορετικά φαγητά της άρεσε να πειραματίζεται με νέες συνταγές. Τα σουφλέ ήταν μια αγαπημένη κατηγορία πειραματισμών, όπου έχουμε δοκιμάσει ανά τα χρόνια ό,τι λαχανικό της έκανε κλικ ότι θα ταίριαζε με τυριά στο φούρνο. Από τα αγαπημένα μου σουφλέ της μαμάς είναι αυτό με τα κολοκύθια. Το κολοκύθι έχει περάσει τα πάνδεινα με τη μαμά Ελένη στην κουζίνα, έχει ανακατευτεί με όλα τα τυριά, έχει ξαπλώσει πάνω σε ψωμί τοστ, έχει τριφτεί, έχει κοπεί σε όλα τα σχήματα, έχει ψηθεί, έχει τηγανιστεί, έχει γίνει μπατζινοειδής ομελέτα και διάφορες άλλες παραλλαγές και μίξεις, μέχρι την τελειοποίηση.

Η σημερινή συνταγή, το σουφλέ κολοκυθιών, είναι η τελική του μορφή, έτσι όπως τη φτιάχνει τα τελευταία χρόνια και αρέσει πολύ σε όλους μας *κάμερα σε μένα*.

(more…)

Αλμυρό τσιζκέηκ με τοματίνια

Στο προηγούμενο post, άφησα αιχμές (τι αιχμές δηλαδή, ξεκάθαρη απειλή ήταν) για επιστροφή και πειραματισμούς με αλμυρές συνταγές από Σεπτέμβριο. Ήθελα πρώτα να πάω διακοπές, να ξεκουραστώ, να φάω τα όλα τοπικά φαγητά, να εμπνευστώ, να σκεφτώ τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω και, κυρίως, με ποια συνταγή θα κάνω comeback στον έρωτά σας και στην μπλογκόσφαιρα.

Ήθελα να κάνω μια σύνδεση, μια ομαλή μετάβαση, μια ωραία γέφυρα αν θέλετε, από το γλυκό στο αλμυρό. Το αλμυρό τσιζκέηκ με τοματίνια το έχω φτιάξει πολλάκις σε τραπέζια, είναι εύκολο, θυμίζει ντάκο που τον έφτιαξε Παρθένος με OCD και είναι ιδανικό για συνοδευτικό ή κυρίως. Αλλά βασικά, είναι πανεύκολο (και αντί τοματινίων, μπορείτε να βάλετε άλλα λαχανικά). Θα είναι σαν τσιζκέηκ, αλλά δεν θα είναι!

Υλικά (για 8 μερίδες)

Για τη βάση

  • Κρίθινα παξιμάδια ολικής (έβαλα 8 μικρά κρίθινα και 4 χαρουπιού, mix) 
  • 1 τομάτα τριμμένη
  • 60 γρ. αμύγδαλα αποφλοιωμένα 
  • 100ml ελαιόλαδο 

Για την κρέμα 

  • 250 γρ. φέτα 
  • 250 γρ. κατίκι 
  • 250 γρ. ανθότυρο (ιδανικά φρέσκο) 
  • 3 κ.σ. γιαούρτι στραγγιστό
  • Αλάτι, πιπέρι 
  • φρέσκος δυόσμος ψιλοκομμένος 
  • φρέσκια ρίγανη ψιλοκομμένη (ή και αποξηραμένη)

Για τα τοματίνια 

  • 500 γρ. τοματίνια, κομμένα στη μέση 
  • 50ml ξύδι βαλσάμικο 
  • 1 κ.σ. μέλι 
  • 2 κ.σ. ζάχαρη καστανή 
  • ελαιόλαδο 

Εκτέλεση

Βάση 

Αλέθουμε στο multi τα παξιμάδια μαζί με τα αμύγδαλα και τα αδειάζουμε σε ένα μπολ. Επειδή το αμύγδαλο είναι λιγότερο υδρόφιλο σε σχέση με το παξιμάδι, μας δίνει αυτό το κρατς (μιλάω πάντα με εμπεριστατωμένους, γαστρονομικούς όρους) που θέλουμε στη βάση. Προσθέτουμε το ελαιόλαδο με την τομάτα και ανακατεύουμε καλά. Στρώνουμε το μείγμα ομοιόμορφα σε στρογγυλή φόρμα για τσιζκέηκ (η δική μου έχει διάμετρο 23 εκ.) και το ψήνουμε για 13 λεπτά, σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα. Το αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει.

Κρέμα τυριών

Σ’ ένα μπολ ρίχνουμε τα τρία τυριά μαζί με το γιαούρτι, αλάτι, πιπέρι και ανακατεύουμε καλά μ’ ένα πιρούνι, μέχρι να λιώσουν όλα και να γίνει ένα ωραίο μείγμα. Αν έχετε το πατητήρι πατάτας για πουρέ, κάνει τη ζωή σας πιο εύκολη, αντί πιρουνιού. Για έξτρα άρωμα και τσαχπινιά στη γεύση, ψιλόκοψα μισή χούφτα φρέσκο δυόσμο και την πρόσθεσα στο μείγμα, μαζί με 2 πρέζες αποξηραμένη μυρωδάτη ρίγανη. Σκεπάζουμε και το αφήνουμε στο ψυγείο να σφίξει για περίπου μία ώρα.

Τοματίνια 

Σε ένα τηγάνι που έχει κάψει προσθέτουμε ελαιόλαδο και, αφού χαμηλώσουμε λίγο την ένταση, σοτάρουμε τα τοματίνια (κομμένα στη μέση, κατά μήκος). Προσθέτουμε αλάτι, τη ζάχαρη, το μέλι, το βαλσάμικο και ανακατεύουμε απαλά, μέχρι να δέσει η σάλτσα. Προσοχή μη λιώσουμε τα τοματίνια από το πολύ ανακάτεμα ή τη δυνατή φωτιά, θέλουν αγάπη και ξύλινη κουτάλα! Αποσύρουμε από τη φωτιά, αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα απλώνουμε ομοιόμορφα πάνω στο μείγμα τυριών, όπως κάνουμε και με τη μαρμελάδα στο γλυκό τσιζκέηκ.

Γαρνίρουμε με ψιλοκομμένο δυόσμο και ρίγανη και απολαμβάνουμε! Προσωπικά, το σερβίρω με πράσινη σαλάτα στο πλάι ή αγγουράκι κομμένο, ως ένα πλήρες κυρίως πιάτο.

Διατηρείται στο ψυγείο, καλά κλεισμένο, για 3 ημέρες (αν κρατήσει τόσο και δεν το φάτε σε 1 μέρα, όπως εγώ που πάω και το ισιώνω λίγο λίγο, όπως φαίνεται παρακάτω στην εικόνα-ντοκουμέντο).

Καλή όρεξη!

xxx

Ας ξανασυστηθούμε. Είμαι η Pastryκιά!

Άνοιξα το blog (ή μήπως site) και τι να δω!;!; Η τελευταία μου ανάρτηση ήταν τον Σεπτέμβριο του 2019. Πόσο μπροστά που έκανα banana bread before it was cool, πριν εκλείψει η μαγιά και το αλεύρι από τα ράφια των σουπερμάρκετ, πριν κάνει όλος ο κόσμος banana bread και σπιτικά ψωμιά σαν να μην υπάρχει φούρνος σε ακτίνα χιλιομέτρων, πριν αποτρελαθούμε όλοι και χωθούμε στις κουζίνες μας για λίγη ηρεμία, θαλπωρή και σπιτικούς υδατάνθρακες.

Σε λίγο θα γιορτάσω 2 χρόνια (εκούσιας ή και ακούσιας, δεν έχω αποφασίσει ακόμα) απουσίας. Πολλά συνέβησαν σε αυτά τα 2 χρόνια, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Νιώθω όμως ότι αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο με την πανδημία, είναι και αυτό που με παρότρυνε να ξαναπιάσω το γράψιμο και τα κατσαρολικά μου.

Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν!

Είμαι η Δήμητρα, γνωστή εδώ ως Pastryκιά και ξεκίνησα το blog το 2013, κάνοντας αναπαραγωγές και επανεκτελέσεις γλυκών συνταγών, από ανθρώπους που σίγουρα ξέρουν περισσότερα από εμένα, καθότι δηλώνω (αλλά πρωτίστως, είμαι) amateur pastrologist. Λίγο τα χρόνια που πέρασαν, λίγο οι αλλαγές στις γευστικές μου προτιμήσεις, λίγο η διατροφική μετάβασή μου από κρεατοφάγος σε pescatarian εδώ και 3,5 χρόνια, λίγο τα 10 κιλά που πήρα μέσα στην πανδημία, λίγο η παρότρυνση φίλων, λίγο που όλα μου φταίνε αλλά δεν ξέρω και τι ακριβώς και κάπου πρέπει να ξεσπάσω δημιουργικά, λίγο που πληρώνω έναν server κι ένα domain και το έχω να σκονίζεται στα διαδικτυακά ράφια, είπα να ξαναρχίσω τη μαγειρική μου. Ή, πιο σωστά, να μοιράζομαι τη μαγειρική μου μαζί σας, αλλά με πιο διευρυμένο μενού. Όσοι με ακολουθείτε στο Instagram, έχετε ήδη δει πειραματισμούς με αλμυρές συνταγές. Όσοι δεν με ακολουθείτε, χάνετε φοβερό περιεχόμενο και προτείνω να το κάνετε άμεσα, αλλιώς θα μετανιώνετε. Και κάπου εκεί, ανάμεσα στην #pastryκιά και την #pieστρυκιά, είμαι εγώ. Η ανανεωμένη και εμπλουτισμένη βερσιόν, που θέλω να γράφω, να τρώω, να δοκιμάζω, να φωτογραφίζω και να μοιράζομαι συνταγές μαζί σας.

Δεν έχω αλήθεια την παραμικρή ιδέα πού θα πάει το νέο εγχείρημα. Ίσως το βρω εν καιρώ. Ίσως το βρούμε παρέα. Ίσως και όχι. Προς το παρόν, μετράω αντίστροφα για τις διακοπές, να σκεφτώ τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, να κάνω παπάρες στη χωριάτικη και να θέσω στόχους για τη νέα μου χρονιά (που φυσικά ξεκινάει τον Σεπτέμβριο, όπως τα σχολεία).

Υπερωκεάνιο
Στο άνωθι ενσταντανέ, ως θηλυκή Καπαμαρού, χλαπακιάζω την απίθανη μακαρονάδα με αντσούγιες από το Υπερωκεάνιο στον Πειραιά.

Γεια χαρά!