Η μαμά μου, φαρμακοποιός στο επάγγελμα, δούλευε πολλές ώρες και σπαστό ωράριο. Τι σημαίνει σπαστό ωράριο; Σημαίνει ότι έφευγε το πρωί, γυρνούσε το μεσημέρι να φάμε παρέα μετά το σχολείο και να ξεκουραστεί λίγο, ξανάφευγε το απόγευμα για το φαρμακείο κι επέστρεφε το βράδυ, οριακά για να προλάβει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Στα θετικά, το φαρμακείο είναι πολύ κοντά στο πατρικό μου, οπότε δεν έχανε χρόνο σε μετακινήσεις. Στα αρνητικά, έλειπε ουσιαστικά όλη την ημέρα εκτός σπιτιού. Το εντυπωσιακό είναι ότι μαγείρευε κάθε μέρα, συχνά και δύο φορές γιατί ήμουν ένα κακομαθημένο που ήθελε διαφορετικά φαγητά της άρεσε να πειραματίζεται με νέες συνταγές. Τα σουφλέ ήταν μια αγαπημένη κατηγορία πειραματισμών, όπου έχουμε δοκιμάσει ανά τα χρόνια ό,τι λαχανικό της έκανε κλικ ότι θα ταίριαζε με τυριά στο φούρνο. Από τα αγαπημένα μου σουφλέ της μαμάς είναι αυτό με τα κολοκύθια. Το κολοκύθι έχει περάσει τα πάνδεινα με τη μαμά Ελένη στην κουζίνα, έχει ανακατευτεί με όλα τα τυριά, έχει ξαπλώσει πάνω σε ψωμί τοστ, έχει τριφτεί, έχει κοπεί σε όλα τα σχήματα, έχει ψηθεί, έχει τηγανιστεί, έχει γίνει μπατζινοειδής ομελέτα και διάφορες άλλες παραλλαγές και μίξεις, μέχρι την τελειοποίηση.
Η σημερινή συνταγή, το σουφλέ κολοκυθιών, είναι η τελική του μορφή, έτσι όπως τη φτιάχνει τα τελευταία χρόνια και αρέσει πολύ σε όλους μας *κάμερα σε μένα*.
Υλικά (για 8 κομμάτια, το ταψί μου είναι 35 * 25 εκ.)
- 6 μεγάλα πράσινα κολοκύθια
- 4 αυγά
- 1 ξερό κρεμμύδι
- 2 σκελίδες σκόρδο
- 200 γρ. φέτα
- 1 συσκευασία μιξ τυριών (ή 200 γρ. τυριά της επιλογής σας, αρκεί να λιώνουν)
- μαϊντανός & δυόσμος
- 1 φλ. καφέ λάδι
- 1 κ. σ. αλεύρι
- λίγο γάλα (έβαλα φυτικό)
- αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
Τρίβουμε τα κολοκύθια στη χοντρή πλευρά του κλασσικού τρίφτη και τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ ή σουρωτήρι, με αλάτι για περίπου 1-2 ώρες. Ανακατεύουμε με τα χέρια, ώστε το αλάτι να πάει παντού. Με αυτό τον τρόπο, θα βγάλει όλα τα νερά του πριν και όχι κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, ώστε να γίνει σούπα αντί για σουφλέ. Τα στίβουμε πολύ καλά με τα χέρια, να στραγγίξουν εντελώς και τα μεταφέρουμε σε μεγάλο μπολ.
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο (η μαμά Σεφ λέει να το τρίψουμε στο multi, εγώ επειδή πρόσφατα πήρα καλό μαχαίρι και μαθαίνω τις κοπές, προτιμώ να το κάνω μικρά καρεδάκια – ναι, έχω και τα 10 μου δάχτυλα ακόμα, καμία απώλεια ως ώρας). Τα προσθέτουμε στα κολοκύθια και ανακατεύουμε. Ομοίως και τον μαϊντανό και τον δυόσμο.
Σε άλλο μπολ χτυπάμε τα αυγά, το λάδι, το γάλα, το αλάτι με το πιπέρι και το αλεύρι, μέχρι να γίνει ένας τύπου χυλός. Περιχύνουμε τον χυλό στα κολοκύθια και ανακατεύουμε. Προσθέτουμε το μιξ τυριών και τη φέτα (θρυμματισμένη) και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα. Αν παραείναι νερουλό, προσθέτουμε 1 κ.σ. αλεύρι ακόμα.
Λαδώνουμε ελαφρώς το ταψί, απλώνουμε ομοιόμορφα το μείγμα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς στον αέρα για 40 λεπτά. Επειδή κάθε φούρνος διαφέρει, θέλουμε να πάρει χρώμα, σα να έχει αρπάξει.
Προσωπικά, μου αρέσει καλύτερα αφού έχει κρυώσει, ιδανικά και την επόμενη ημέρα, γιατί έχει δέσει κι έχει σφίξει το αυγό με το κολοκύθι. Το προτιμώ με σαλάτα, ως κυρίως, αλλά μπορεί να γίνει και συνοδευτικό στο τραπέζι.
Καλή επιτυχία & καλή όρεξη!
ΥΓ1 Επόμενο λαχανικό που πήρε τη σκυτάλη των πειραματισμών της μαμάς Ελένης από το πράσινο κολοκύθι, είναι η πορτοκαλί κολοκύθα. Μέχρι στιγμής έχει γίνει γλυκιά πίτα, αλμυρή πίτα και σούπα. Είμαστε στο πλευρό της!
ΥΓ 2 Μαμά, ποτέ δεν θα καταλάβω πώς έβρισκες την όρεξη να μας μαγειρεύεις τόσα πολλά και νόστιμα φαγητά, ενώ δούλευες τόσο. Σε ευχαριστώ γι’ αυτό και σ’ αγαπώ πολύ!
