Καλή χρονιά, φίλες και φίλοι αυτού του γαστριμαργικού διαδικτυακού πολυχώρου! Για την πρώτη συνταγή του 2022, επέλεξα μια αλμυρή πίτα που φτιάχνει ο αδερφός μου στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, κάθε χρόνο. Θα αναρωτηθείτε και εύλογα “καλά ρε Παστρυκιά, αφού είναι για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, τι μας την ανεβάζεις τώρα και όχι κατά τα μέσα Δεκεμβρίου, να προετοιμαστούμε αναλόγως και να τη φτιάξουμε εγκαίρως;” Αφενός δεν είναι αμιγώς χριστουγεννιάτικη, απλά είναι μέρος του οικογενειακού μας εορταστικού μενού, αφεταίρου συνέβησαν διάφορες αλλαγές στη ζωή μου τον μήνα Δεκέμβριο που δεν μου άφησαν χρόνο, μα κυρίως δεν ήθελα να με πιέσω για κάτι – έχουμε πιεστεί τόσο πολύ 2 χρόνια τώρα, το φαγητό ας είναι η δημιουργική μας διέξοδος αποσυμπίεσης, non?

Καθίστε τώρα αναπαυτικά, να σας πω μια ιστορία. Πίσω στο μακρινό 2012 (ΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ, ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ?!?1?), ο αδερφός μου ήταν φοιτητής στο Brighton (υπέροχη πόλη, αν δεν έχετε πάει, να πάτε!) και αποφάσισε μια μέρα να γίνει χορτοφάγος. Δεν ξέρω αν έπαιξε ρόλο η πόλη που έμενε, μιας και το Brighton είναι ο παράδεισος του vegan, ωστόσο ο Ηλίας το ανακοίνωσε έτσι, ελαφρά τη καρδία, σε μια οικογένεια μισή Κρητικιά, μισή Πελοποννήσια. Όπως καταλαβαίνετε, έπεσαν τηλέφωνα από γονείς, τα έμαθες για τον αδερφό σου/τι έχει το παιδί/να του μιλήσουμε/τι του συνέβη και άλλα τέτοια μελοδραματικά μιας μέσης ελληνικής οικογένειας που τρώει κρέας πάρα πολύ συχνά.

Αφού ξεπεράσαμε το πρώτο σοκ, άρχισε η οικογενειακή καζούρα για τα φαγητά που έτρωγε (κιμάς σόγιας = σκυλοτροφή, το κεχρί είναι για τα κοτσύφια στο μπαλκόνι, χαρούπι τάιζε η γιαγιά τις κότες και άλλα τέτοια χαζά). Και λέω χαζά, γιατί το 2017 ακολούθησα κι εγώ το παράδειγμά του, οπότε ό,τι κορόιδευα μέχρι τότε, τώρα όχι μόνο το τρώω, αλλά και το απολαμβάνω.

Η μετάβαση από την κρεατοφαγία σε χορτοφαγική διατροφή δεν είναι πάντα εύκολη, κυρίως γιατί νομίζεις ότι αν κόψεις το κρέας, δεν θα έχεις να φας τίποτα. Δεν θα φλυαρήσω λέγοντας ότι η ελληνική κουζίνα και η μεσογειακή διατροφή είναι η χαρά της χορτοφαγίας με την πληθώρα επιλογών σε όσπρια, λαδερά, υπέροχα φρούτα και λαχανικά που έχουμε όλο τον χρόνο – αυτό είναι γνωστό. Αυτό που με δυσκόλεψε κι εμένα στην αρχή, ήταν η δύναμη της συνήθειας. Πώς δηλαδή από εκεί που έκανα ένα ψητό τσακ μπαμ, ξαφνικά έπρεπε να σκεφτώ τι θα μαγειρέψω. Επιπλέον, έρχεσαι σε επαφή με νέα υλικά, νέες γεύσεις και συνδυασμούς που πραγματικά είναι πεντανόστιμα. Κάπως έτσι, ο αδερφός μου μας παρουσίασε μια δική του βερσιόν πίτας με μανιτάρια και κάστανα, που γευστικά ήταν μια έκπληξη στον ουρανίσκο όλων μας κι έκτοτε μπήκε και αυτή στο μενού του παραδοσιακού χριστουγεννιάτικου τραπεζίου μας (όπου 13 στους 15 είναι hardcore κρεατοφάγοι), κάθε χρόνο.

Αν φτάσατε μέχρι εδώ, μπράβο σας και θα σας ανταμείψω με τη συνταγή ευθύς αμέσως!

Υλικά

• Φύλλο σφολιάτας ή κουρού (προτιμήστε σφολιάτα, απορροφάει καλύτερα τα υγρά της γέμισης)
• 500 γρ. μανιτάρια πλευρώτους
• 100 γρ. αποξηραμένα μανιτάρια porcini
• 2 ξερά κρεμμύδια
• 200 γρ. κάστανα στον ατμό/βρασμένα
• 2 σκελίδες σκόρδο ή 2 κ.σ. σκόρδο σε σκόνη
• ελαιόλαδο
• μπαλσάμικο ξύδι
• 2 κ.σ. καπνιστή πάπρικα
• αλάτι/πιπέρι
• 4 κ.σ. liquid smoke – προαιρετικό, αλλά απογειώνει τη γεύση! (θα το βρείτε σε delicatessen και στα μπαχαράδικα της Ευριπίδου)
  • * Αυτές είναι οι αναλογίες μπαχαρικών που ταιριάζουν στη δική μου γεύση, μπορείτε να τις προσαρμόσετε στη δική σας, δοκιμάστε το μείγμα πριν το μαρινάρετε.

Εκτέλεση

Ιδανικά ετοιμάζουμε τη μαρινάδα από το προηγούμενο βράδυ και τα αφήνουμε να τραβήξουν όλο το άρωμα και τη γεύση για 8 ώρες. Ψιλοκόβουμε τα πλευρώτους, τα κρεμμύδια, το σκόρδο και τα κάστανα σε ένα μεγάλο μπολ. Σε μια κούπα προσθέτουμε λάδι (περίπου μέχρι τη μέση), το άλλο μισό μπαλσάμικο και ρίχνουμε τα μπαχαρικά, το αλατοπίπερο και το liquid smoke. Ρίχνουμε το μείγμα στο μπολ και ανακατεύουμε καλά, ώστε να βραχούν όλα τα μανιτάρια. Σκεπάζουμε με μεμβράνη και το αφήνουμε στο ψυγείο να μαριναριστεί όλο το βράδυ.

Το επόμενο πρωί, σωτάρουμε το μείγμα μέχρι να τραβήξει τα υγρά του και να καραμελώσει. Σε ένα μικρό κατσαρολάκι, βράζουμε τα πορτσίνι για 10′ με λίγο νερό. Προσθέτουμε τα πορτσίνι (μαζί με το νερό τους) στο μείγμα που σωτάρουμε, και τα ανακατεύουμε όλα μαζί, μέχρι να καραμελώσουν και να γίνουν κάπως σας στεγνή συκωταριά (ό,τι πιο αντιπροσωπευτικό μπορούσα να σκεφτώ στην εικόνα που θα πρέπει να προσομοιάζει η γέμιση).

Μόλις τραβήξουν όλα τα υγρά, κατεβάζουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 στον αέρα. Λαδώνουμε ελαφρώς ένα ταψί, βάζουμε το ένα φύλλο σφολιάτας, ρίχνουμε τη γέμιση, καπακώνουμε με το δεύτερο φύλλο και ψήνουμε για περίπου 30-40′ (ή μέχρι να ροδίσει το φύλλο).

Σερβίρετε αφού κρυώσει λίγο, αλλά την επόμενη μέρα είναι ακόμα πιο νόστιμη!

Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!

xxx