Δεν ξέρω αν η αγάπη μου για τις μπανάνες οφείλεται στην φανταστική τους γεύση, στο ότι έχω δει 128 φορές το βιβλίο της Ζούγκλας κι έπαθα το σύνδρομο Μόγλη ή απλά i’m going bananas (see what i did here?), αλλά πραγματικά θα μπορούσα να γράψω μια ελεγεία στη μπανάνα. Μια ωδή σε αυτό το καταπληκτικό φρούτο, που βρέξει-χιονίσει, χειμώνα-καλοκαίρι, πρωί-βράδυ βρίσκεται στο σπίτι μου, έτοιμο προς κατανάλωση *ευχαριστεί την Παπούα Νέας Γουινέας για αυτό το δώρο στην ανθρωπότητα*.

Τη συνταγή αυτή την πρωτοδοκίμασα από τον μικρό μου αδερφό (πολύ καλό παιδί, μας βγήκε χορτοφάγο αλλά τι να κάνουμε, το αγαπάμε όπως είναι), που πειραματίζεται με γεύσεις και υλικά που πρώτη φορά άκουσα από αυτόν (Σπιρουλίνα; Σπόροι chia; Ω, Μητέρα! Τι έχεις τραβήξει κι εσύ με τα 2 σου παιδιά που βγήκαν κουζουλά στη διατροφή.)

Είναι μια πανεύκολη συνταγή, εναλλακτική στο κλασσικό παγωτό, χωρίς ζάχαρη, χωρίς γαλακτοκομικά, χωρίς κανένα συντηρητικό και με φανταστική, κρεμώδη γεύση. Φυσικά και αγαπάμε τα κλασσικά παγωτά, ποιος άλλωστε δεν έχει περάσει τα παιδικά του καλοκαίρια μετρώντας μπάνια και παγωτά; Ποιος δεν έχει φάει οικογενειακή συσκευασία Häagen-Dazs Chocolate Midnight Cookies στα μεγάλα σεκλέτια; Μεγαλώνοντας ωστόσο, δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στα συστατικά όσων τρώμε, οπότε όσο πιο σπιτικό, τόσο πιο καλό.

Οπότε banana + κακάο + φυστικοβούτυρο =  Bananice cream

(more…)